<div class="text-justify">Systemu android nie trzeba przedstawiać. Znajduje się on w 72.2% (iOS 26.99%) smartfonach na całym świecie. Większość osób korzystająca z smartfona chociaż raz używała bądź słyszała o tym systemie.  System bazuje na jądrze linux, należy do Google i jest na otwartej licencji open source. Oznacza to, że użytkownicy mogą modyfikować i redystrybuować wersję oprogramowania. W przeciwieństwie do iOS, jest on bardziej elastyczny. <br> </br>


![coffee-3080831_1920.jpg](https://images.hive.blog/DQmUR5Kki1r5rRjmiMwxcjFNLyUZVJmmQSF9Vo6yiqrVUHo/coffee-3080831_1920.jpg)


Sam system możemy spotkać w wielu urządzeniach, nie tylko na smartfonach. Przykładem mogą być telewizory (Android TV), komputery pokładowe w samochodach (Android Auto) lub w wielu urządzeniach multimedialnych. Ale jak sam użytkownik może korzystać z elastyczności systemu? Jest wiele sposobów. Opiszę właśnie przypadek najpopularniejszych urządzeń właśnie z tym systemem.

Smartfony to potężny rynek. Najpopularniejsi producenci od lat ścigają się na ilość sprzedanych smartfonów. Urządzenia różnią się od siebie specyfikacją, wyglądem i wsparciem technicznym. To jest wiadome dla każdego. Łączy je fakt posiadanego systemu, chociaż sam interfejs może znacząco się różnić. <b> Dlaczego?</b>

Każdy producent posiada własną nakładkę systemową, dlatego różnią się pod względem danych funkcji.  Na niektórych nakładkach użytkownik nie jest w stanie dokonać operacji takiej, która znajduje się na innych(klonowanie aplikacji, podzielność okien, Always on display itp.). Jest w pewien sposób niewolnikiem nakładki, ale jak temu sprostać?  Są różne sposoby. 

Jeden z nich to aplikacje. Możemy zmienić wygląd okna głównego (launcher), ale ten posiada wiele minusów. Nie będzie on tak świetnie działać, jak sama nakładka (chociaż nie jest to regułą).  Często system sam ubija aplikacje w tle. Jaki jest inny sposób?

![smartphone-2110170_1920.jpg](https://images.hive.blog/DQmeJKkwxK1ZeGm5b7ZLWQNMWdrw5boCExhK3uqwSMurYYb/smartphone-2110170_1920.jpg)

Tak jak w tytule. Wgranie niestandardowego ROM'a z Internetu.<b> Czym jest custom ROM?</b> Jest to system operacyjny stworzony przez niezależnych programistów.  Bazuje on na androidzie. Powodów do wgrania custom ROM'a jest wiele. Może to być już skończone wsparcie od producenta (brak aktualizacji do najnowszej wersji) lub sama chęć zawładnięcia nad urządzeniem.<b> Rootowanie też należy wyjaśnić</b>, a jest to zdjęcie blokady producenta. Często zdarza się, że sam producent udostępnia oprogramowanie pozwalające to zrobić, lecz należy wtedy najczęściej pożegnać się z gwarancją urządzenia.

Co daje ta władza? No cóż, użytkownik staje się panem własnego urządzenia. Custom ROM'ów jest ogrom w internecie. Do najpopularniejszych dystrybucji należą: Pixel Expierence, HavocOS, LineageOS, EvolutionX, RevengeOS. Sam osobiście miałem styczność z wszystkimi podanymi systemami. Moim ulubionym na którym nigdy się nie zawiodłem był HavocOS. Tutaj chciałbym podzielić się moimi własnymi doświadczeniami.

Zaczęło się to od momentu kupna Xiaomi mi9t. Smartfon bardzo podobał mi się z wyglądu i faktu, iż nie posiadał notcha. Panowała wtedy moda na wysuwane kamerki, choć szybko została zastąpiona przez kropelki w ekranie. Samą nakładkę kojarzyłem z wcześniejszego smartfona (Xiaomi redmi note 4x). Niestety okazało się, że po tygodniu użytkowania urządzenie samoistnie wyłączało się. Doprowadzało to do tego, że często budzik nie działał (wyłączał się w nocy). Chciałbym temu zaradzić, ale nie do końca wierzyłem, że gwarancja mi to uzna. Wyłączał się nieregularnie. Wtedy na myśl przyszło mi wgranie innego ROM'a, co uleczyło mój sprzęt. Tutaj zaczyna się moja pierwsza styczność z tym procesem.

Dzięki wielu poradnikom i pomocy oprogramowania Xiaomi udało mi się zdjąć blokady. Sam proces wgrywania wygląda następująco. Na początku odblokowujemy bootloader'a (program rozruchowy, służy do startowania systemu), następnie wgrywamy TWRP. Proces ten robimy na komputerze z opragromowaniem SDK platform-tools (urządzenie musi być podpięte do komputera z włączonym debugowaniem i w trybie bootloader). TWRP to narzędzie do wgrywanie custom ROM'ów, aplikacji lub tworzenia zapasowych kopii danych. Jest to najważniejszy etap, gdyż za pomocą niego formatujemy nasze urządzenie do zupełnego zera. 


![image.png](https://images.hive.blog/DQmetrBRLhsk8UyCcctESbxdYFmhw13JXWCSj8AxWoqR8ii/image.png)

Po zainstalowaniu ROM'a możemy przejść do wgrania root'a (dostęp do konta, które ma pełen dostęp do funkcji systemu w linuxie). W tym przypadku posłuży nam Magisk. Aplikacja pozwala na dostęp do roota, ukrywanie roota na danych aplikacjach lub wgrywanie poszczególnych modułów (wprowadzają różne funkcje do systemu).

Tutaj należy wspomnieć o wadach, a jest ich kilka. Cały proces nie należy do najłatwiejszych. Mniej doświadczony użytkownik przez błąd może uceglić urządzenie. Co to oznacza? Nie będzie już dawało oznak życia lub wpadnie w bootloop'a (system nie będzie chciał wstać). Przypomnę tu o braku możliwości płacenia telefonem jako kartą  i braku dostępu do wielu aplikacji (choć można to obejść poprzez wspomniany Magisk).

A zalety? No cóż, oprócz wymienionych zalet można tutaj wspomnieć o odratowaniu starszych urządzeń. Gołe ROM'y będą działały o wiele szybciej i na nowszej wersji systemu android niż standardowa nakładka producenta. Jeżeli nie mamy nic do stracenia, to dlaczego nie?

Planuję w następnych wpisach opisać poszczególne dystrybucje custom ROM'ów i moje doświadczenia z nimi. Nie będę opisywał dokładnie całego procesu wgrywania, ponieważ jest duża ilość filmików na ten temat, a na każdego producenta jest inna procedura. A wy co o tym sądzicie? Jest ktoś ze społeczności, który również tym się interesuje? Mogę również udzielić rady w razie problemów.  <b>Dziękuję za poświęcony czas na przeczytanie moich wypocin i zapraszam do komentowania wpisu.  :) </b><br></br>

>Źródła grafik:
 pixabay.com
 Google grafika na licencji komercyjnej 


</div>