![obłok.jpg](https://files.peakd.com/file/peakd-hive/helcim/23u5bPafhggiaa6u3rA1K7iP43pY9CAmbW2XGUgPEbxmf1vY3QMPYK3zafc7SikSWzGMi.jpg)

Ferdynand Ruszczyc, Obłok, 1902

*Obłok* jest z pewnością jednym z arcydzieł malarstwa polskiego, ale też świadectwem tego, że polskie malarstwo czasami wyprzedzało malarstwo europejskie pod względem nowatorstwa formy. Woda, która wcześniej pojawiała się w obrazach Ruszczyca jako morze czy rzeka tu jest obecna w formie chmury. Fascynowało niemal zawsze zestawienie jasnego obłoku z ciemną grupą drzew na granicy między niebem i ziemią. Symboliczny ładunek takiego zestawienia dwóch odmiennych a tak bliskich sobie form jest bardzo  duży. Dziś nie zdajemy sobie zupełnie sprawy z tego jak dużą odwagą było pokazanie publicznie tego rodzaju dzieła, które wyprzedzało o wiele lat sztukę abstrakcyjną. Trudno się dziwić, że spotkał się z odrzuceniem krytyków. Tadeusz Jaroszyński, ciekawy skądinąd krytyk, [pisał](https://www.ruszczyc.eu/2020/12/11/nudny-oblok/):

>…doprawdy trudno jest zrozumieć, co znamienity artysta chciał przez ten utwór wyrazić, gdyż nieciekawy on jest jako kompozycja, nieprzyjemny w liniach, nieładny jako zestawienie plam barwnych i nie zajmujący pod względem nastroju, wystawia zaś okrągły , biały, a ciężki obłok na tle granatowego nieba i ciemna czubatą masę, niby jakiejś skały, wieńczący zielony pagórek…