Nigdy nie byłem fanem "MadMaxa". To jedna z tych popularnych, być może wręcz kultowych filmowych serii(choć można to równie dobrze odnieść do książek, gier i innych form sztuki), które ominąłem i nigdy nie zobaczyłem. Wujek i Ojciec, na których czasem się powołuję przy swoich tekstach dotyczących nostalgii, oglądali obrazy George'a Millera, ale nie darzyli ich takim uczuciem, co "Star Wars", "Alien", "Terminator", "Rambo". Nigdy mnie nie wkręcili w tę serię, koledzy też niespecjalnie próbowali, a ja omijałem niemal każdą okazję oglądania filmu w telewizji lub na VHS. Mam plany kiedyś nadrobić, jak w końcu nabiorę ochoty. Może to się stanie po prequelu dotyczącym postaci Furiosy. Nie jestem wielkim fanem klimatów post-apo w tym stylu (świat po wojnie nuklearnej, bezkresne szosy na pustyni etc.), niespecjalnie też lubię ten gatunek. Raz próbowałem zagrać w "Fallout 2", ale gdy miałem 10-11 lat, to tytuł nie przypadł mi do gustu. Potem zresztą też nie, możecie już szykować jajka i pomidory, by we mnie porzucać. Grałem w KKND ("Krush Kill n Destroy"), ale to ze względu na moją miłość do RTS-ów, setting tej gry zbliżony do "Mad-Maxa" nigdy nie był dla mnie atrakcyjny. Ot był to w miarę udany RTS, to grałem. Jest jeszcze seria gier FPP z elementami RPG - "Borderlands", ale w tym przypadku mamy wyłącznie część elementów z w/w gier lub omawianego tu filmu. Bezkresne szosy, wielkie samochody, pustynny świat, kilka podobnych postaci, może jeszcze parę innych rzeczy, ale nie zwracałem na to uwagi, bo choć lubię tę franczyzę, to nie jestem jej fanem.
Wracając do tematu, ostatnio obejrzałem w końcu najnowszą część "Mad Maxa". Próbowałem ją obejrzeć 3 razy, ale zawsze coś mi przeszkadzało - za pierwszym podejściem przysnąłem na nim, a przy drugiej i trzeciej próbie musiałem odejść od telewizora na dłużej, bo ktoś zawołał mnie do pracy lub pomocy w jakiś domowych obowiązkach. Udało mi się obejrzeć "Fury Road" dopiero na ostatnim urlopie, jak z dziewczyną szukaliśmy jakiegoś dobrego filmu akcji.
Powiem tak... Rzadko kiedy mam takie uczucie. Film mi się nie podobał, ale jak najbardziej doceniam większość jego aspektów i naprawdę nie widzę najmniejszego powodu, by na niego narzekać. Obiektywnie rzecz biorąc, odchodząc od moich uczuć, nie mam żadnego powodu, by się przyczepić do tego filmu. Ma dobry i spójny scenariusz, aktorzy dobrze odgrywają powierzone im role, klimat jest świetny i bardzo charakterystyczny, m.in. ze względu na scenografię w postaci postaci, samochodów i pozostałych elementów, które budują ten świat. No i to tempo filmu... Ale o tym pomówię sobie w kolejnym akapicie, bo ten aspekt zasługuje na osobne omówienie. Kontynuując, mimo tych wszystkich, jak i niewymienionych przeze mnie zalet, "Fury Road" nie przypadło mi do gustu. Nie był słaby, nie nudził mnie, ale też w żaden sposób nie zachwycił, mimo że każdy jego segment został wykonany co najmniej poprawnie od strony sztuki filmowej. Podobało mi się parę pomysłów, jak np. maksymalne wykorzystywanie zasobów, w tym traktowanie w ten sposób ludzi - kobiet do produkcji mleka, niewolników do wysysania z nich krwi, zaś sceny akcji były niezwykle emocjonujące.
No właśnie, sceny akcji. Pod tym względem najnowszy "Mad Max" jest dobry, a jeśli się weźmie pod uwagę wiek reżysera, to wręcz wybitny. Część reżyserów psuje się na starość i mimo swoich niekwestionowanych zasług dla kinematografii i kultury masowej, to tetryczeją po osiągnięciu pewnego wieku. Np. Robert Zemeckis, George Lucas, czy Steven Spielberg. Z Georgem Millerem jest inaczej. Ten Pan nadał tak błyskawiczne tempo, że w pewnych momentach można stracić orientację, kto kogo goni lub co się dzieje na ekranie. Wynika to również z rozmachu tych scen - dużo się dzieje, reżyser zwraca uwagę na najmniejsze szczegóły, w paru momentach można się pogubić w całej akcji, jak w niektórych filmach, czy serialach mocno stawiającym na wielowątkową i nawarstwiającą się fabułę (np. "Dark"), gdzie często jesteśmy zasypywani informacjami koniecznymi do przyswojenia sobie i ułożenia w głowie. Tutaj miałem takie uczucia, ale względem ilości akcji. Nie widziałem jeszcze nigdy jakiegokolwiek obrazu, który byłby tak rozbudowany na tym polu i jednocześnie trzymał wysoki poziom. Wielki szacunek, nie jeden reżyser w kwiecie wieku nie dałby rady utrzymać takie tempo akcji, a George Miller w wieku 70 lat przypilnował swojej pracy na każdym możliwym poziomie. Rewelacyjna, rzemieślnicza robota, która zasługuje na oklaski.
Jeśli chodzi o prequel skupiający się na Furiosie, to czekam na niego tylko ze względu na umiejętności reżysera i niezłą obsadę aktorską. Zobaczymy w nim Chrisa Hemswortha (znanego szerzej jako Thor z Marvela), Anyę Taylor-Joy ("New Mutants", "Glass", "Split", "The VVitch: A New-England Folktale") i Yahya Abdul-Mateen II ("Aquaman", w którym grał Black Mantha, serial "Watchmen"). Nie będzie Charlize Theron, ale przeżyję jej brak, bo bardziej mi się spodobała w innych produkcjach. Samo uniwersum jak już kilkukrotnie napisałem, nie zainteresowało mnie.
https://screenrant.com/mad-max-furiosa-prequel-release-date-story-updates/
hiveblocks