Sorry for the chaos and mixing up the times. The first and second paragraphs are words straight from the heart and a faithful account of what the fight with the second boss was like. I improved it as much as I could.
Ironically, shortly after posting the first part of the text, I defeated the second Boss. Ixion, as the greatest enemy of the second Biome is called, was a completely unknown character to me. As I promised myself, I haven't read anything about him. Likewise, I didn't ask Łukasz, Krystian, Google or YT about anything. Despite a bad start in Biome 1, I decided not to reset the cycle this time. That same evening, I gave up two cycles after the terrible items I received after completing 60% of Biome 1. I wanted to do that in this case as well, but something inspired me not to reset it. I was determined, I was very lucky and I managed to win in one attempt. There is no video of this event, but there is a witness - Asia can confirm that I did everything according to plan. Walking directly to Ixion, I felt a different aura around me. Such total ease, indifference, discouragement. At the same time, my brain was working at unprecedented speed, which doesn't happen often. At the same time I felt aggression, how can I not feel it after about two hours of a difficult fight? I was overtired, tense, and at the same time my fingers and head were warm as if in the middle of a solid workout (the more warm they are, the more effectively they work). It was also another moment when I said (quietly this time, it was after midnight) "Oh fuck what a son of a bitch!!!" seeing how difficult it is to avoid his attacks.
Asia didn't say anything when she saw my mini Ultra Instinct, hehe. After a fight/passing a difficult stage, she likes to talk about the creators' creativity, which she recently emphasized so often in God of War 2018. Returnal is not as visually rich, but when it comes to the creators' ingenuity in terms of mechanics and enemies, it definitely is. I calculated the entire run, tiring my brain and fingers. Like during the most difficult Clan Wars in DotA, or matches in WC3 (in this case I had to struggle more often with random opponents). I was totally tired but satisfied. I felt like I would beat him the first time. I said this to Asia on my third attempt at Biome 2. She reminded me of my words when I defeated him: "I knew you would win. I felt it, and you said you would do it the first time." When I went upstairs, I said to my girlfriend for the second time in a few minutes - "Get ready. You're going to see something you've never seen before in gaming." It was about the fight with the 3rd boss (Not Ixion), which I accidentally spoiled, but that's fine. When I heard how to fight him, I didn't even know how to defeat him. I still don't know it, but I'm getting closer. Back to Ixion, I didn't know what to do when I saw him in front of me. I once heard such a slogan in the context of fights - if you don't know your opponent's weak point, always aim for the head. Well, it worked, I pissed off the asshole who started shooting at me. It was easier than with Phirke, but I didn't say that out loud. I didn't even finish this sentence in my mind, I held back and focused on the game. Why? Because I'm the type of person who always makes a stupid mistake when he says this magic phrase. I ran like a monkey, precisely dodging as many attacks as I could. This is important in this game because we have adrenaline that makes us stronger. When I made a slight miscalculation and got hit, I focused even more. Like a boxer, I took short breaks to catch my breath and look at the pad to make sure I was holding my hands correctly. I did all this in complete silence, Asia didn't speak either - I can't concentrate 100% when anyone is in the room. Unless he is silent and sits in one place. When Ixion died, I stood up and clapped silently twice. I praised the creators and the opponent, but I was too exhausted to enjoy the sight that few players saw as God commanded.
And I'll stop here. The third part of the text will be devoted to the Citadel. Now I'll cover the basics. The game is an action-tPP and Roguelike genre. This genre owes its name to a program from 1980. It was an ASCII-based game. It enjoyed enormous popularity in its time - just like FPP and RTS in the '90s, MOBA games a few years ago, Survival, Open World (i.e., as you can see, this is nothing new. Everything that is popular is copied). It was played by John Carmack and his peers, who created our gaming childhood. However, both games are about 50 years apart, so for obvious reasons (development of technology, mixing of genres, creation process, way of perceiving and thinking about games), they are a bit different from each other. As I said, I don't know much about these games, as FPP or RTS, so I won't go into details. In the link at the bottom of the review, you have a pretty good text on Wikipedia.
So to put it simply - what is Returnal? On what the name suggests - returning. After the game gives us a hard time and whips our brain and ego, we get a question: Do you want more? And we answer: Yes, please!!! with a wide smile on his face, like a BDSM lover during a break between one session and another. Seriously, we play the role of Selene. She is an astronaut and explorer of new worlds. One day he finds himself on a strange planet where it is impossible to die and we keep coming back to life. Kind of like the movie Groundhog Day. Like the hero of this film, Selene must find out why this is happening. We will learn some of the answers by collecting the diaries she left behind. We gently lick her past a few times when we show up at her house or immerse ourselves in her memories in some other way. However, to find out all the answers, we will have to complete the game. And not once, but twice. It wouldn't be so difficult if it weren't for two things.
First of all, when we die, we lose almost everything. All we have left is ether (a hard currency that can be used to buy a few things or buy obolite - a raw material that I call soft currency because we lose it when we die). The artifacts and weapons we have acquired can be found at any time (meaning, they are added to the pool of items that can be discovered at every stage of the game). Or not. Why? Because almost everything in this game is random. No two stages will ever be the same. We will never have two identical runs. We can be very lucky with weapons, artifacts and the number of other collectibles that will appear on our way. We can also be unlucky and get garbage from the beginning. It may be a bit like this and a bit like that. It may also be that the items will be good, but there will not be too many of them and we will have to calculate. Oh yes, calculation is the middle name of this game. Especially when we get to the later stages and we have a gigantic map. This happened to me several times, when I got closer to the Boss or discovered new, previously unknown places. Before that, however, I had to replenish my resources so as not to die from a single enemy spit. I then sat for a few minutes on the minimap, and then walked around the entire board for several minutes, collecting individual items, like an alcoholic drinking the remains of alcohol from mugs, bottles, etc. Just remembering where something is uses up some of your brain's resources. Half the trouble if they were normal first aid kits or useful accessories. The problem begins when they are contaminated objects or parasites. Contaminated items can help us (first aid kits, resin that increases HP, keys to open gates and containers), but they can poison us. When this happens, we must complete a mini task. Or it's something simple, such as collecting a certain amount of obolite, killing several enemies with a sword, or something more difficult, e.g. collecting rarer keys, avoiding acid puddles left by enemies, a drastic nerf of recoil, or alternative shot. We can have a maximum of 3 damages, but I recommend having at most two. Because if we have a third damage to the suit, we get additional consequences. Parasites can help or hinder our game. Or both help a little and hurt a little. There is also something called adrenaline level - for killing three opponents, we get one level. There are five of them, and each one gives us some additional reinforcement. However, there is a catch - if we are hit once (unless we have some protection that will protect us against it), we lose all the adrenaline and have to collect it from scratch.
When it comes to weapons, we always start with a pistol. Over time, we will obtain the sword, and new ones will be added to the pool of discoveries. Shotgun, rocket launcher (both worse than pistol), sniper weapon (better than pistol, but worse than rifles), rifle and even faster rifle. I like these last two the most. The shotgun is useless and after 3 tries I don't even touch it anymore. The rocket launcher apparently comes in handy later (at this point, I've only made it far into biome 3 once and haven't needed it so far). I only use pistols and, above all, sniper weapons when I don't have anything better. Rifles, as rifles are, are fast-firing and the most effective weapons. Another random element are the additions to them. It can be a precise shot, additional bullets, a grenade launcher, a single laser resembling the Obelisk of the NOD brotherhood from CnC 1995, a nozzle, reinforced bullets. Here, as in the case of weapons, it is different. Some perks are very good, others... Well, I will say diplomatically that in biome 1 they are not the worst. But the opponents... As I said in the introduction and the previous text, when I saw something new and difficult (that is, a dozen times), I screamed with excitement. It's hard to react differently when you think you're doing really well, and then you have to hide in fear to get to know your new opponent better and not die stupidly. Believe me, even basic monsters can cause bloodshed if you ignore them. And this is one of many moments that show how much time was spent thinking about the design of this game.
The biggest advantage of this game is the sound. If I remember correctly, before learning about this game, Krystian and Łukasz didn't tell me about it. I realized this fact myself when I came back to life for the first or second time. Since I'm a bit deaf (due to meningitis, which I contracted as a child) and I'm not an audiophile like Łukasz and Krystian, I will speak from the position of a total amateur. If you want to listen to the professionals, I will put the links at the bottom. While writing this fragment, I turned on the soundtrack of the first biome and put on my best headphones (which my friend spent about £200 on from 8 years ago). I will not use expert vocabulary and will limit myself to a simple statement - the sound in this game is insanely perfect! The music fits perfectly into the harsh, unfriendly world. It perfectly increases fear and uncertainty before entering the next room. It can also be motivating. More than once, I had the impression that at some point someone had administered caffeine or an energy drink intravenously to me. Even more often, it set the rhythm during the dance with death, when I was struggling with a difficult opponent or a swarm of weaker ones. There is also something I haven't encountered before - the sounds of enemies are so refined that sometimes we don't have to look at the screen to know where they are. We hear their murmurs, the sounds of gunshots, the way they move. As Krystian said, playing Returnal on headphones can additionally help us in the game. So far I haven't encountered anything like this in games. Well, at least not on this scale. Perhaps this is due to the fact that for most of my life I haven't played titles that focused so much on the audio layer. Even if this is the case, Returnal stands out above any competition in this area.
Well, that's it. After posting this text, I'm going to the gym, then I'll spend time with Asia, work on another project, and in the evening and tomorrow I'll try to get through the third biome. Maybe I will manage to defeat the third boss again and next week I will write the next part of the text? Who knows.
https://en.wikipedia.org/wiki/Roguelike
https://www.youtube.com/watch?v=6fB23znxtGE
https://www.asoundeffect.com/returnal-game-audio/
https://headlinermagazine.net/returnal-best-game-audio-music-bafta-games-awards-2022-inside-the-sound.html
Wybaczcie za chaotyczność i mieszanie czasów. Pierwszy i drugi akapit to wyrzut słów prosto z serca i wierna relacja tego, jak wyglądała walka z drugim bossem. Poprawiłem to na ile się dało.
Jak na ironię, niedługo po wrzuceniu pierwszej części tekstu, pokonałem drugiego Bossa. Ixion, bo tak się zwie największy przeciwnik drugiego Biomu, był dla mnie kompletnie nieznaną postacią. Tak jak sobie obiecałem, nie czytałem nic na jego temat. Tak samo o nic nie pytałem Łukasza, Krystiana, przeglądarki Google czy YT. Mimo kiepskiego startu w 1 Biomie, zdecydowałem że tym razem nie zrobię resetu cyklu. Tego samego wieczora, zrezygnowałem z dwóch cykli po fatalnych przedmiotach, które dostałem po przejściu 60% 1 Biomu. Chciałem tak zrobić również w tym przypadku, ale coś mnie tchnęło by go nie resetować. Zawziąłem się, miałem dużo szczęścia i udało mi się wygrać za 1 podejściem. Filmiku z tego wydarzenia nie ma, ale jest świadek - Asia może potwierdzić, że wszystko zrobiłem zgodnie z planem. Idąc już bezpośrednio do Ixiona, czułem inną aurę wokół siebie. Taki totalny luz, obojętność, zniechęcenie. Jednocześnie mój mózg pracował na niespotykanych dotąd obrotach, co nie zdarza się często. Jednocześnie czułem agresję, jak jej w końcu nie czuć po około dwóch godzinach trudnej walki? Byłem przemęczony, spięty, a jednocześnie moje palce i głowa były rozgrzane jak w środku solidnego treningu (im bardziej są rozgrzane, tym efektywniej działają) Był to też kolejny moment, w którym powiedziałem (tym razem cicho, było po północy) "O ja pierdolę, co to za skurywysyn!!!", widząc jak trudno uniknąć jego ataków.
Asia nic nie powiedziała widząc mój mini Ultra Instynkt, hehe. Po walce / przejściu trudnego etapu lubi mówić o kreatywności twórców, co ostatnio tak często podkreślała przy God of War 2018. Returnal nie jest tak bogaty wizualnie, ale jeśli chodzi o pomysłowość twórców w kwestii mechanik i przeciwników, jak najbardziej. Kalkulowałem cały run, męcząc swój mózg i palce. Jak podczas najtrudniejszych Clan Warów w DotA, czy meczy w WC3 (w tym przypadku częściej się męczyłem z losowymi przeciwnikami). Byłem totalnie zmęczony, ale usatysfakcjonowany. Czułem że pokonam go za pierwszym razem. Powiedziałem to do Asi przy trzecim podejściu do Biomu 2. Przypomniała mi moje słowa, jak już go pokonałem: "Wiedziałam, że wygrasz. Czułam to, no i mówiłeś że zrobisz to za 1 razem." Gdy wszedłem na górę, powiedziałem do swojej dziewczyny po raz drugi w ciągu paru minut - "Przygotuj się. Zobaczysz coś czego jeszcze nie widziałaś w gamingu." Chodziło o walkę z 3 bossem (Nie Ixionem), którego niechcący sobie zaspoilerowałem, ale to dobrze. Jak usłyszałem, jak się z nim walczy, to nawet nie wiedziałem, jak go można pokonać. Ciągle tego nie wiem, ale jestem coraz bliższy. Wracając do Ixiona, nie wiedziałem co robić, gdy zobaczyłem go przed sobą. Kiedyś usłyszałem takie hasło w kontekście walk - jeżeli nie znasz słabego punktu swojego przeciwnika, zawsze celuj w głowę. No i zadziałało, wkurzyłem dupka który zaczął do mnie strzelać. Było łatwiej niż z Phirke, ale nie powiedziałem tego na głos. Nawet w myślach nie skończyłem tej sentencji, powstrzymałem się i skupiłem na grze. Czemu? Bo jestem tym typem człowieka, który zawsze popełnia głupi błąd, jak powie to magiczne hasło. Biegałem jak małpa, precyzyjnie unikając tylu ataków, ile zdołam. Jest to ważne w tej grze, bo mamy adrenalinę, która nas wzmacnia. Gdy popełniłem drobny błąd w kalkulacji i zostałem trafiony, skupiłem się jeszcze bardziej. Niczym bokser, wykorzystywałem krótkie chwili przerwy na złapanie oddechu pełną piersią i spojrzeniu dla pewności na pada (czy dobrze trzymam ręce). Wszystko to robiłem w pełnym milczeniu, Asia też się nie odzywała - nie mogę się skupić w 100% gdy ktokolwiek jest w pokoju. No chyba że milczy i siedzi w jednym miejscu. Gdy Ixion zdechł, wstałem i zaklaskałem dwa razy w milczeniu. Pochwaliłem twórców i przeciwnika, ale byłem zbyt wyczerpany, by napawać się widokiem, który niewielu graczy zobaczyło tak jak to Pan Bóg przykazał.
I tu się zatrzymam. Trzecią część tekstu poświęcę Cytadeli. Teraz zajmę się podstawami. Gra jest z gatunku action-tpp oraz Roguelike. Ten gatunek zawdzięcza swoją nazwę programowi z 1980. Była to gra oparta na ASCII. Cieszyła się gigantyczną popularnością w swoim czasie - podobnie jak FPP i RTS w latach '90, MOBA games kilka lat temu, Survival, Open World (czyli jak widzicie, to nie jest nic nowego. Kopiuje się wszystko, co cieszy się popularnością.). Grali w nią John Carmack i jego rówieśnicy, którzy stworzyli nasze gamingowe dzieciństwo. Jednakże obie gry dzieli około 50 lat, więc z oczywistych powodów (rozwój technologii, mieszanie się gatunków, proces tworzenia, sposób postrzegania i myślenia o grach), trochę się od siebie różnią.Tak jak mówiłem, nie znam się na tych grach, jak na FPP czy RTS, więc nie będę wchodził w szczegóły. W linku na dole recenzji, macie całkiem dobry tekst na Wikipedii.
Zatem w uproszczeniu - na czym polega Returnal? Na tym, co sugeruje nazwa - powracaniu. Po tym jak gra spuści nam solidny wpierdol i wybatoży mózg oraz ego, dostajemy pytanie: Chcesz więcej? A my odpowiadamy: Yes, please!!! z szerokim uśmiechem na twarzy, niczym miłośnik BDSM w przerwie między jedną, a drugą sesją. A tak na poważnie, wcielamy się w postać Selene. Jest to astronautka i odkrywca nowych światów. Pewnego dnia trafia na dziwną planetę, na której nie da się umrzeć i ciągle wracamy do życia. Coś jak w filmie Dzień Świstaka. Podobnie jak bohater tego filmu, Selene musi się dowiedzieć, dlaczego tak się dzieje. Część odpowiedzi poznamy zbierając dzienniki, które zostawiła ona sama. Parę razy delikatnie lizniemy jej przeszłość, gdy pojawimy się w jej domu lub zanurzymy się w jej wspomnieniach w inny sposób. Żeby jednak poznać wszystkie odpowiedzi, będziemy musieli przejść grę. I to nie raz, a dwa razy. Nie byłoby to może takie trudne, gdyby nie dwie rzeczy.
Po pierwsze, jak umrzemy, to tracimy niemal wszystko. Zostaje nam tylko eter (taka twarda waluta, za którą można kupić parę rzeczy lub dokupić obolit - surowiec, który nazywam miękką walutą, bo tracimy go w momencie śmierci). Artefakty i bronie, które zdobyliśmy, możemy znaleźć w każdej chwili (w sensie, trafiają do puli przedmiotów możliwych do odkrycia na każdym etapie gry). Albo nie. Czemu? Bo niemal wszystko jest w tej grze losowe. Nigdy nie natrafimy na dwa takie same etapy. Nigdy nie będziemy mieli dwóch takich samych runów. Możemy mieć dużo szczęścia do broni, artefaktów i ilości innych znajdziek, jakie pojawią się na naszej drodze. Możemy mieć też pecha i od początku dostawać śmieci. Może być trochę tak, a trochę tak. Może być też tak, że przedmioty będą dobre, ale nie będzie ich zbyt dużo i będziemy musieli kalkulować. Oj tak, kalkulacja to drugie imię tej gry. Zwłaszcza jak już dojdziemy do późniejszych etapów i mamy gigantyczną mapę. Miałem tak już kilka razy, że zbliżałem się do Bossa lub odkrywałem kolejne, nieznane dotąd miejsca. Wcześniej jednak musiałem uzupełnić zasoby, by nie umrzeć od pojedynczego splunięcia wroga. Siedziałem wtedy kilka minut nad minimapą, a potem kilkanaście minut chodziłem po całej planszy, zbierając pojedyncze przedmioty, niczym alkoholik pijący resztki alkoholi z kufli, butelek etc. Samo zapamiętanie, gdzie co jest, zużywa część zasobów mózgu. Pół biedy jak to były normalne apteczki lub przydatne dodatki. Problem zaczyna się gdy są to skażone przedmioty lub pasożyty. Skażone przedmioty mogą nam pomóc (apteczki, żywica która zwiększa ilość HP, klucze do otwierania bram i pojemników), ale mogą nas zatruć. Jak to się stanie, to musimy wykonać mini zadanie. Albo jest to coś prostego, jak np. zebranie określonej ilości obolitu, zabicie kilku wrogów mieczem albo trudniejszego, np. zebranie rzadziej występujących kluczy, unikanie kwaśnych kałuży, które zostawiają wrogowie, drastyczny nerf odrzutu, strzału alternatywnego. Możemy mieć maksymalnie 3 uszkodzenia, ale polecam mieć co najwyżej dwa. Bo jak mamy trzecie uszkodzenie skafandra, to dostajemy w związku z tym dodatkowe konsekwencje. Pasożyty mogą nam pomóc lub utrudnić grę. Albo zarówno trochę pomóc, jak i trochę zaszkodzić. Jest też coś takiego jak poziom adrenaliny - za zabicie trzech przeciwników, dostajemy jeden poziom. Tych jest pięć, a każdy daje nam jakieś dodatkowe wzmocnienie. Jest jednak haczyk - jeżeli zostaniemy raz trafieni (o ile nie mamy jakiegoś zabezpieczenia, które nas przed tym ochroni), tracimy całą adrenalinę i musimy ją zbierać od zera.
Jeśli chodzi o bronie, zawsze startujemy z pistoletem. Z czasem zdobędziemy miecz, a do puli możliwych do odkrycia, dołączą nowe. Shotgun, wyrzutnia rakiet (obie gorsze niż pistolet), broń snajperską (lepsza niż pistolet, ale gorsza niż karabiny), karabin i jeszcze szybszy karabin. Najbardziej lubię te dwa ostatnie. Shotgun do niczego się nie nadaje i po 3 próbach już go nawet nie dotykam. Wyrzutnia rakiet podobno przydaje się później (w tym momencie tylko raz doszedłem daleko do biomu 3 i póki co nie potrzebowałem go). Pistolet i przede wszystkim broń snajperska, jest przeze mnie stosowana tylko jak nie mam nic lepszego. Karabiny jak to karabiny, są bronią szybkostrzelną i najskuteczniejszą. Kolejnym elementem losowym są dodatki do nich. Może to być precyzyjny strzał, dodatkowe pociski, granatnik, pojedynczy laser przypominający Obelisk bractwa NOD z CnC 1995, prądownica, wzmocnione pociski. Tu podobnie jak w przypadku broni, jest różnie. Niektóre perki są bardzo dobre, inne... No powiem dyplomatycznie, że w 1 biomie nie są najgorsze. Za to przeciwnicy... Tak jak powiedziałem we wstępie i poprzednim tekście, jak zobaczyłem coś nowego i trudnego (czyli tak kilkanaście razy), to krzyczałem z wrażenia. Trudno inaczej zareagować, gdy myślisz sobie, że idzie ci naprawdę dobrze, a potem musisz chować się ze strachu, by lepiej poznać nowego przeciwnika i nie umrzeć w głupi sposób. Uwierzcie mi, nawet podstawowe potwory potrafią napsuć krwi, jak się je zlekceważy. A to jeden z licznych momentów, po których widać jak wiele czasu poświęcono na przemyślenie projektu tej gry.
Największą zaletę tej gry jest dźwięk. Jeśli dobrze pamiętam, przed poznaniem tej gry, Krystian i Łukasz nie mówili mi o tym. Zrozumiałem ten fakt sam, gdy zmarchwystałem pierwszy lub drugi raz. Jako że jestem trochę głuchy (przez zapalenie opon mózgowych, na które zachorowałem jako dziecko) i nie jestem audiofilem, jak Łukasz i Krystian, to będę mówił z pozycji totalnego amatora. Jeśli chcecie posłuchać profesjonalistów, linki umieszczę na dole. Pisząc ten fragment, włączyłem sobie soundtrack pierwszego biomu i założyłem swoje najlepsze słuchawki (na które mój przyjaciel wydał około 200 funtów z 8 lat temu). Nie będę używał eksperckiego słownictwa i ograniczę się do prostego stwierdzenia - dźwięk w tej grze jest obłędnie doskonały! Muzyka idealnie pasuje do surowego, nieprzyjaznego świata. Doskonale potęguje strach i niepewność przed wejściem do kolejnego pomieszczenia. Może też działać motywująco. Nie raz, nie dwa miałem wrażenie jak w pewnym momencie ktoś mi zaaplikował dożylnie kofeinę lub napój energetyczny. Jeszcze częściej nadawała rytm podczas tańca ze śmiercią, gdy męczyłem się z trudnym przeciwnikiem lub chmarą słabszych. Jest też coś z czym nie zetknąłem się wcześniej - odgłosy przeciwników są tak dopracowane, że czasem nie musimy patrzeć na ekran, by wiedzieć gdzie oni są. Słyszymy ich szmery, odgłosy wystrzałów, to jak się poruszają. Jak to powiedział Krystian, granie w Returnal na słuchawkach może dodatkowo nam pomóc w rozgrywce. Póki co nie zetknąłem się z czymś takim w grach. No a przynajmniej nie na taką skalę. Być może wynika to z tego, że przez większość życia nie grałem w tytuły tak bardzo stawiające na warstwę audio. Nawet jeśli tak jest, to Returnal wybija się na tej płaszczyźnie ponad jakąkolwiek konkurencję.
No i to tyle. Po wrzuceniu tego tekstu idę na siłownię, potem spędzę czas z Asią, popracuję przy innym projekcie, a wieczorem i jutro spróbuję przebić się przez trzeci biom. Może znowu uda mi się pokonać trzeciego bossa i za tydzień będę pisał kolejną część tekstu? Kto wie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Roguelike
https://www.youtube.com/watch?v=6fB23znxtGE
https://www.asoundeffect.com/returnal-game-audio/
https://headlinermagazine.net/returnal-best-game-audio-music-bafta-games-awards-2022-inside-the-sound.html
hiveblocks