Merhaba sevgili Hive ailesi;
Bugün Antalya’da harika bir hava vardı. İzinli günüm olduğu için çok mutluyum çünkü bu havayı kapalı alanda geçirmek olmazdı.
> Hello dear Hive family;
It was a wonderful weather in Antalya today. I'm so glad I have a day off because it wouldn't be possible to spend the weather indoors.
Güzel bir kahvaltı yapıp hazırlandım. Normal şartlarda bu havaları evime yakın olan Dokuma parkta değerlendiririm. Bugün bir değişiklik yapıp denizi izlemenin en keyifli noktalarından biri olan Karaalioğlu parkına gitmeye karar verdim. Bu park Antalya’nın kale içi olarak bilinen turistik bir bölgesinde yer alıyor. Burada birçok gösteri ve festival düzenleniyor diyebilirim. Daha önce gerçekleşen Gastronomi festivali için de buraya geldiğimi hatırlıyorum. Geniş çaplı organizasyonlar olduğunda buraya gelmekten çekinmiyorum. Aksi halde evime uzaklığı, burayı tercih etmemi engelliyor.
> I had a nice breakfast and got ready. Normally, I enjoy this weather in the Dokuma park, which is close to my home. Today I decided to make a change and go to Karaalioğlu park, which is one of the most enjoyable spots to watch the sea. This park is located in a touristic area of Antalya known as Kaleiçi. I can say that many shows and festivals are held here. I remember coming here for the previous Gastronomy festival. I do not hesitate to come here when there are large-scale organizations. Otherwise, its distance from my house prevents me from choosing this place.
Parka gelmiştim. Havanın güzelliğini fırsat bilen patenciler, aileler ve çocuklar parkı doldurmuştu. Parkın içinde yürürken bir pankarta rastladım. Belediyeye ait bir binada, fotoğrafta yazılı çalışmalar gerçekleşiyormuş.
> I came to the park. Skaters, families and children, who took advantage of the beauty of the weather, filled the park. While walking in the park, I came across a banner. In a building belonging to the municipality, the works written in the photograph were taking place.
Konular dikkatimi çekmişti. Doğadan sanata atölyesinin bugün ve yaklaşık 15 dakika sonra başlayacağı yazıyordu. Binayı bulmak istedim. Vakit kaybetmeden parkın içinde bir görevliye sordum. Yakın bir noktayı işaret etmişti. Ve binanın önündeydim. Merakımı gidermek üzere içeri girdim.
> The topics caught my attention. It was written that the nature to art workshop would start today and in about 15 minutes. I wanted to find the building. Without wasting time, I asked an attendant in the park. He pointed to a near point. And I was in front of the building. I went inside to satisfy my curiosity.
İçeri girdiğimde bir masanın ardında iki hanımefendi beni karşıladı. Onlara bugün burada bir çalışma olup olmadığını sorarak söze başladım. Hemen onayladılar.
On dakika sonra bir çalışma yapılacağını belirtip gözlem yapabileceğimi söylediler. Normal şartlarda kayıtsız katılımcı almadıklarını da eklediler. Workshop ’un başlamasına on dakika vardı. Bu sırada bir sergi alanı olduğunu görüp orayı gezdim.
> When I entered, two ladies greeted me behind a desk. I started by asking them if there was any study here today. They immediately confirmed.
They said that there would be a study in ten minutes and I could make an observation. They added that under normal conditions, they do not accept unregistered participants. There was ten minutes before the Workshop started. In the meantime, I saw that there was an exhibition area and I visited it.
Çöp diye nitelendirdiğimiz şeyler ile aslında neler yapılabileceğini gösteren harika bir sergiydi. Burada daha önce düzenlenmiş yarışmalardan derece almış eserler vardı.
> It was a great exhibition showing what can actually be done with what we call garbage. Here, there were works that had received degrees from previous competitions.
Sergiyi tamamen gezip incelemiştim. Atölyeye döndüm. Gelen ilk kişi bendim. Bu bir tesadüf olsa da ortama uyum sağlamıştım bile.
> I had thoroughly visited the exhibition. I returned to the workshop. I was the first person to come. Although it was a coincidence, I had already adapted to the environment.
Atölyeye benden sonra gelen, beni öğretmen zanneden Olga’ydı. Türkçe bilmiyor ve anlamıyordu. Antalya’da yaşayan birçok yabancıdan biriydi Olga. Olga’nın ardından bir kaç kişi daha geldi ve atölye doldu. Yaşlıca ve sakin bir beyefendi de öğretmenimiz olarak gelmişti.
> It was Olga who came to the workshop after me and thought I was a teacher. He did not know and did not understand Turkish. Olga was one of the many foreigners living in Antalya. A few more people followed Olga and the workshop was full. An elderly and calm gentleman also came as our teacher.
Hepimize birer bardak çay ikramında bulundular. Bir yandan çayımızı yudumluyor bir yandan tanışıyorduk. Olga ile tanışmak ayrıca keyifliydi. İngilizce öğrenme sürecinde olduğum için pratik yapmış oluyordum. Olga’da Antalya’ya yeni gelmiş ve Türkçe öğrenme sürecindeymiş. İlerleyen dakikalarda sormak istediği soruları bana sorarak destek istedi. Herkes Türkçe konuştuğu için zorlanıyordu. Bende elimden geldiği kadarıyla yardımcı oldum.
> They offered us a cup of tea each. We were sipping our tea and getting to know each other. It was also a pleasure to meet Olga. Since I was in the process of learning English, I was practicing. Olga had just arrived in Antalya and was in the process of learning Turkish. She asked for support by asking me the questions she wanted to ask in the following minutes. Everyone was having difficulties because they spoke Turkish. I helped as much as I could.
Öğretmenimiz kendini tanıtarak başladı. Adı Kazım Durmuş imiş. Bu sakin ve yaşlı amcamız yıllarca sağlıkçı olarak çalışmış yaşlanınca boş durmayı sevmediğinden böyle bir hobi edinmiş. Kendisi bunu her hangi bir yerde öğrenmemiş. Okulda en kötü dersinin resim olduğunu ifade edince şaşırdık.
> Our teacher started by introducing himself. His name is Kazım Durmuş. This calm and elderly uncle has worked as a health worker for years, and when he got old, he did not like to sit idle, so he took up such a hobby. He did not learn this anywhere. We were surprised when he stated that his worst subject at school was painting.
Ardından masada bulunan malzemeleri tanıtmaya başladı. Bu malzemelerin hepsi doğada bulunan şeylerdi. Odun parçaları, kozalak, ceviz kabuğu, sebze atıkları, kuru meyve kabukları, ağaç tohumları…
> Then he began to introduce the materials on the table. All of these materials were things found in nature. Sawdust, cones, walnut shells, vegetable scraps, dried fruit shells, tree seeds…
Yaratıcılığıyla bizleri kendine hayran bırakan Kazım öğretmen, bir odun parçasına yüz resmi çizmeye başladı. Bizlere örnek gösterip destekledi. Bizde onun yardımıyla kendi çalışmalarımızı ürettik.
> Kazim teacher, who amazed us with his creativity, started to draw a face picture on a piece of wood. He showed us an example and supported us. We produced our own works with his help.
Olga çalışırken izin isteyip bir fotoğrafını çektim.
> While Olga was working, I asked permission and took a picture of her.
Bende birkaç malzeme üzerinde çalıştım.
> I also worked on a few materials.
Belediyenin vatandaşlarına sunduğu bu hizmeti çok kaliteli bulmuştum ve fazlasıyla keyif almıştım. İki saatlik bu Workshop ’ta yaratıcılığımızı geliştirmiş ve güzel arkadaşlıklar kurmuştuk. Üstelik bunun için hiçbir ücret ödememiştik.
> I found this service offered by the municipality to its citizens very high quality and I enjoyed it immensely. In this two-hour workshop, we developed our creativity and established good friendships. And we didn't pay anything for it.
Saat 4 olmuştu. Bu çalışmanın biteceği saatti. Öğretmenimiz Kazım Bey malzemelerini toplamaya başlamıştı.
> It was 4 o'clock. This was the time when the work would end. Our teacher Kazım Bey started to collect his materials.
Gitmeden önce yaptığı anahtarlık ve küçük çalışmalardan birini hediye olarak seçmemizi istedi. Ben hediyemi çoktan seçmiştim. Bana La Casa De Papel filmini hatırlatan bu anahtarlığı seçmiştim. Artık gidebilirdim.
> Before he left, he asked us to choose one of his key chains and small works as a gift. I've already chosen my gift. I chose this keychain that reminded me of the movie La Casa De Papel. I could go now.
Tam çıkarken Workshoplar için kayıt yapan birine yarın ki etkinliğe de gelebileceğimi söyledim. Yarın için kayıtların dolduğunu söylese de benim için bir kontenjan açtı. Teşekkür ettikten sonra küçük ama işlevi büyük binadan ayrıldım.
> Just as I was leaving, I told someone who had registered for the Workshops that I could come to the event tomorrow. Although he said that the registration for tomorrow is full, he opened a quota for me. After thanking me, I left the small but functional building.
Biraz yürüdüm ve insanların denizi seyrettiği bir alana geldim.
> I walked a little and came to an area where people watch the sea.
Sakin bir köşe bulup bilgisayarımı açtım. Bugün başımdan geçenleri size anlatıyorum. Yanıma uğrayan bu minik dostla beraber sizle vedalaşacağım. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
> I found a quiet corner and turned on my computer. I'm telling you what happened to me today. I will say goodbye to you with this little friend who stopped by me. Thank you for reading.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere kendinize çok iyi bakın.
> Take care and see you in my next post.
hiveblocks