Zawgyi version
<h1>နန္း အေဝးသင္တကၠသိုလ္  ျဖတ္သန္းခဲ့ရမႈ အေတြ႔အႀကံဳ </h1>

ဒီလိုနဲ႔ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္ျမင္ေတာ့ အေဝးသင္တကၠသိ္ုလ္ဆိုတယ့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာပထမႏွစ္ စတက္ခဲ့ပါတယ္။ မိဘက တတ္စြမ္းသေလာက္ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ေပမယ့္လည္း လံုေလာက္မႈမရွိခဲ့လို႔ ေဆြးမ်ိဳးမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ဆီက ေခ်းငွားၿပီး တကၠသိုလ္တက္ခဲ့ရတယ္။ တကၠသိုလ္ဆိုတာလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရရဲ႕ ေကာင္းမွဳ႕ေၾကာင့္ ၿမိဳ႔ျပင္မွာ အေဝးႀကီးဖြင့္ထားတာ ဆိုေတာ့ သြားရ လာရတာမလြယ္ကူခဲ့ပါဘူး။ ဆိုင္ကယ္ရွိ သူငယ္ခ်င္းေတြသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အကူအညီေတာင္း လမ္းၾကံဳလိုက္စီး သြားခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းႀကံဳမရွိလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြလည္း မနည္းပါခဲ့ဘူး။ ေငြေၾကး အခက္အခဲအရမ္းျဖစ္ေတာ့ အနီးကပ္ ၁၀ ရက္တက္ရခ်ိန္မွာေတာင္ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြလို က်ဴရွင္မယူႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေမဂ်ာတူ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေနတစ္ဆင့္ ျပန္ကူးၿပီးေလ့လာ က်က္မွတ္ခဲ့ရတယ္။ တကၠသိုလ္တက္တဲ့အခ်ိန္မွလည္း တစ္ျခားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေပ်ာ္သလို မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့။ ေက်ာင္းစာတစ္ဖက္ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ အခ်ိန္လုၿပီး တက္ခဲ့ရလို႔ ေပ်ာ္စရာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခဲ့လိုက္ရပါ။ ဒီလိုနဲ႔ တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္အေဝးသင္ ၿပီးဆံုးခဲ့တယ္။

ပထမႏွစ္ၿပီးေတာ့လည္း မနားရျပန္ပါဘူ။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ေခ်းငွားထားရတဲ့ အေၾကြးေတြကရွိေနေတာ့ ျပန္ဆပ္ဖို႔အလုပ္လုပ္ရျပန္ပါတယ္။ ဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး မနက္ပိုင္း ရွမ္းေခါက္ဆြဲေရာင္း၊ ေန႔လည္ပိုင္းဆို သူမ်ားဆီက အထည္ေတြယူၿပီး အနီးအနားရြာေတြမွာ လိုက္ေရာင္းပီး ပိုက္ဆံရွာေဖြခဲ့ရတာပါ။ ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာဆိုတယ့္ စကားပံုက နန္းအတြက္ ထားခဲ့သလိုဘဲ  ကိုယ္ေရာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးေတြကရြာေတာ့ အထည္ေတြမိုးစို မိႈနံ႔ေတြစြဲကုန္ပီး  ေရာင္းရတာ အဆင္မေျပ၊ အဲေတာ့ေစ်းေတြေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ေရာင္းခဲ့ရပါတယ္ ။ အရင္းအတိုင္းျပန္ေရာင္းတာကိုမေရာင္းရလို႔ အရံႈးခံၿပီးေရာင္းခဲ့ရတယ့္ေန႔ရက္ေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေခ်းဌားထားတယ့္ အေၾကြးကလည္းရွိေနေတာ့ မျဖစ္မေနဆပ္ရေတာ့မယ့္အေျခအေနမွာ လယ္ ငွားၿပီး ၾကက္သြန္စိုက္ လုပ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ကံဇာတာရဲ႕ ေဖးမမွဳ႕ေၾကာင့္  ၾကက္သြန္ေရာင္းခ် ခ်ိန္မွာ ေစ်းေကာင္းရခဲ့ပီး အဆင္ေျပခဲ့ကာ တင္ေနတယ့္ အေၾကြးေလးေတြလည္း ဆပ္ႏိုင္ ခဲ့တယ္။ အေႂကြးဆပ္ပီးတယ့္ အျပင္ေငြပိုေငြလွ်ံေလးရွိလာခဲ့ေတာ့ နန္းဘဝမွာ ပထမဆံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕ရခဲ့တာ အမွတ္တရပါဘဲ။
ပိုေနတဲ့ေငြေလးကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္လို႔ အရင္းအႏွီးလုပ္ၿပီး တစ္ခါသံုးဖုန္း SIM ကဒ္ေတြဝယ္ကာ ျပန္ေရာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ခဲ့တယ္။ အစပိုင္းေတာ့ ကၽြမ္းက်င္မႈမရွိခဲ့လို႔ SIM ေတြေရာင္းမကုန္ expired ျဖစ္ၿပီး ဆံုးရံႈးမႈေတြရွိခဲ့တယ္။ တစ္ကဒ္ ၅ ေသာင္းေလာက္ေပးဝယ္ရလို႔ ဝယ္ထားတယ့္ ကဒ္ expired ျဖစ္ရင္ ဆံုးရွံုးမွဳ႕ တန္ဘိုးက နန္းအတြက္ ႀကီးမားခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္း ရတာေလးေတြစုၿပီး သီခ်င္း sound box ေလးေတြ memory card ေလးေတြ ႏိုင္သေလာက္တင္ေရာင္းခဲ့တယ္။ ေတာမွာဆိုေတာ့လည္း လွ်ပ္စစ္မီးကမရ  ေတာ့ နန္းေရာင္းခ်တယ့္ လ်ပ္စစ္ပစၥည္းေလးေတြက အဆင္ေျပၾကလို႔ အေတာ္ေလး အေရာင္းသြက္ခဲ့တယ္။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေတာ့ ရွင္းျပရတာေပါ့။ အဲလိုနဲ႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစလုပ္ရင္း နဲနဲေအာင္ျမင္လာတယ္။

ဒုတိယႏွစ္တက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အဆင္ေျပေျပတက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ပိုင္ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြလည္း ပိုရလာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာလည္း ပိုအဆင္ေျပခဲ့တယ္ေလ။  ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႔ပဲ နန္းအလုပ္ေတြ ဆက္ၿပီး တိုးခ်ဲ႔ခဲ့တယ္။ စက္ပစၥည္းေတြနဲ႔လည္း ေကာင္းေကာင္းမရင္းႏွီးခဲ့ေတာ့ နားမလည္တဲ့အရာကိုမိဘေတြက မလုပ္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္ေအာင္ေလ့လာၿပီး ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဝင္ဒိုးတင္တာကအစ ဖိတ္စာရိုက္တာအဆံုး အကုန္လံုး အစအဆံုးေလ့လာၿပီး ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ရြာေတြမွာ မဂၤလာေဆာင္  အလွဴအတနိးပြဲရွိရင္လည္း မိန္းကေလးတန္မဲ့ ကိုယ္တိုင္ဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ေပးခဲ့ရ။ အဲေလာက္ထိလုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုလုပ္ရင္းကိုုင္ရင္းနဲ႔ပဲ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာေတြေတြ႔ခဲ့တယ္။ ပညာေတြရခဲ့တယ္။

နန္းလည္းအဆင္ေျပသင့္သေလာက္ ေျပခဲ့ၿပီ။ ေမာင္ေလးကလည္း ၁၀ တန္းဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ပါ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင္ေလးက ၁၀ တန္းမေအာင္ခဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေမာင္ေလးက ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ပဲ နန္းအလုပ္မွာ ဝင္ကူလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ နန္းလည္း တတိယႏွစ္နဲ႔ စတုတၳႏွစ္ကို အဆင္ေျပေျပတက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။

နန္းေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ ရန္ကုန္ကို အလုပ္လုပ္ဖို႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာ နန္းဘယ္လိုအေတြ႔အႀကံဳေတြရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္ ဘယ္လိုခက္ခက္ခဲခဲေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာကေတာ့ ေနာက္လာမယ့္အပိုင္းမွာ ဆက္လက္ေရးသြားေပးမွာျဖစ္လို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈေပးပါဦးလို႔ေျပာၾကားရင္း နန္းအေဝးသင္တကၠသိုလ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရမႈေလးကို ဒီမွာပဲအဆံုးသတ္လိုက္ပါရေစ။

Unicode version
<h1>နန်း အဝေးသင်တက္ကသိုလ်  ဖြတ်သန်းခဲ့ရမှု အတွေ့အကြုံ </h1>

ဒီလိုနဲ့ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းအောင်မြင်တော့ ပထမနှစ် စတက်ခဲ့တယ်။ မိဘက ထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပေမယ့်လည်း လုံလောက်မှုမရှိခဲ့လို့ ချေးငှားပြီးတက်ခဲ့ရတယ်။ ကျောင်းဆိုတာလည်း မြို့ပြင်မှာ အဝေးကြီးဆိုတော့ သွားရ လာရတာမလွယ်။ သူငယ်ချင်းသွားတဲ့အချိန်မှာ ဆိုင်ကယ်ကြုံစီးပြီး သွားခဲ့ရတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ အကြုံမရှိလို့ လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့ရတဲ့နေ့တွေလည်း မနည်းပါဘူး။ အခက်အခဲအရမ်းဖြစ်တော့ အနီးကပ် ၁၀ ရက်တက်ရတာမှာ ကျူရှင်မယူနိုင်။ သူငယ်ချင်းဆီကနေတစ်ဆင့် ပြန်ကူးပြီးလေ့လာ ကျက်မှတ်ခဲ့ရတယ်။ တက္ကသိုလ်တက်တဲ့အချိန်မှာ သူများတွေပျော်သလို မပျော်နိုင်ခဲ့။ ကျောင်းစာတစ်ဖက် အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ အချိန်လုပြီး တက်ခဲ့ရလို့ ပျော်စရာဆိုတာ ဘာမှန်းမသိခဲ့လိုက်ရပါ။ ဒီလိုနဲ့ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်အဝေးသင် ပြီးဆုံးခဲ့တယ်။

ပထမနှစ်ပြီးတော့လည်း မနားရ။ ကျောင်းတက်တုန်းက ချေူငှားထားရတဲ့ အကြွေးတွေကရှိနေတော့ ပြန်ဆပ်ဖို့အလုပ်လုပ်ရပြန်။ ဆိုင်လေးဖွင့်ပြီး ရှမ်းခေါက်ဆွဲရောင်း၊ သူများဆီက အထည်တွေယူပြီး အနီးအနားရွာတွေမှာ လိုက်ရောင်း၊ ကံဆိုးချင်တော့ ကိုယ်ရောင်းတဲ့အချိန်မှာ မိုးတွေကရွာတော့ အထည်တွေမိုးစို မှိုနံ့တွေစွဲကုန်တော့ ရောင်းရတာ အဆင်မပြေ၊ အဲတော့ဈေးတွေလျှော့ချပြီး အရင်းအတိုင်းပြန်ရောင်းတာကိုမရောင်းရလို့ အရှုံးခံပြီးရောင်းခဲ့ရတယ်။ အကြွေးကလည်းရှိနေတော့ မဖြစ်မနေဆပ်ရတော့မယ့်အခြေအနေမှာ လည်ငှားပြီး ကြက်သွန်စိုက်။ ကြက်သွန်ဈေးလေးကလည်းကောင်းတော့ အဆင်ပြေခဲ့ပြီး အကြွေးဆပ်နိုင်ခဲ့တဲ့အပြင် ငွေပိုငွေလျှံလေးရှိလာခဲ့တယ်။
ပိုနေတဲ့ငွေလေးကို အရင်းလုပ်ပြီး တစ်ခါသုံးဖုန်း SIM ကဒ်တွေဝယ်ပြီး ပြန်ရောင်းတဲ့အလုပ် လုပ်ခဲ့တယ်။ အစပိုင်းတော့ ကျွမ်းကျင်မှုမရှိခဲ့လို့ SIM တွေရောင်းမကုန် expired ဖြစ်ပြီး ဆုံးရှုံးမှုတွေရှိခဲ့တယ်။ တစ်ကဒ် ၅ သောင်းလောက်ပေးဝယ်ရလို့ တစ်ကယ်လောက် မရောင်းရပဲဆုံးသွားတဲ့အခါ အရှုံးကလည်း မနည်း။ နောက်ပိုင်း ရတာလေးတွေစုပြီး သီချင်း sound box လေးတွေ memory card လေးတွေ နိုင်သလောက်တင်ရောင်းခဲ့တယ်။  တောမှာဆိုတော့လည်း မီးကမရ လူတွေကလည်း လျှပ်စစ်ပစ္စည်းအကြောင်းကောင်းကောင်းမသိသေးတဲ့အချိန်မှာ နန်းပစ္စည်းလေးတွေ အတော်လေး အရောင်းသွက်ခဲ့တယ်။ အတော်လေးစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့တော့ ရှင်းပြရတာပေါ့။ အဲလိုနဲ့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်ရင်း နဲနဲအောင်မြင်လာတယ်။

ဒုတိယနှစ်တက်တဲ့အခါမှာတော့ အဆင်ပြေပြေတက်နိုင်ခဲ့တယ်။ ကိုယ့်ပိုင်ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ကျောင်းတက်နိုင်ခဲ့ပြီ။ သူငယ်ချင်းအသစ်တွေလည်း ပိုရလာတော့ အလုပ်လုပ်ရတာလည်း ပိုအဆင်ပြေခဲ့တယ်။ ကျောင်းတက်ရင်းနဲ့ပဲ နန်းအလုပ်တွေ ဆက်ပြီး တိုးချဲ့ခဲ့တယ်။ စက်ပစ္စည်းတွေနဲ့လည်း ကောင်းကောင်းမရင်းနှီးခဲ့တော့ နားမလည်တဲ့အရာကိုမိဘတွေက မလုပ်စေချင်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့်လည်း ဖြစ်အောင်လေ့လာပြီး ဆက်လုပ်ခဲ့တယ်။ ကွန်ပျူတာဝင်ဒိုးတင်တာကအစ ဖိတ်စာရိုက်တာအဆုံး အကုန်လုံး အစအဆုံးလေ့လာပြီး ကိုယ်တိုင်လုပ်ခဲ့တယ်။ ရွာတွေမှာ ပွဲရှိရင်လည်း မိန်းကလေးတန်မဲ့ ကိုယ်တိုင်ဓါတ်ပုံလိုက်ရိုက်ပေးခဲ့ရ။ အဲလောက်ထိလုပ်ခဲ့ရတယ်။ ဒီလိုလုပ်ရင်းကိုင်ရင်းနဲ့ပဲ သင်ဆရာ မြင်ဆရာတွေတွေ့ခဲ့တယ်။ ပညာတွေရခဲ့တယ်။

နန်းလည်းအဆင်ပြေသင့်သလောက် ပြေခဲ့ပြီ။ မောင်လေးကလည်း ၁၀ တန်းဆိုတော့ သူ့အတွက်ပါ ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း မောင်လေးက ၁၀ တန်းမအောင်ခဲ့။ ဒီလိုနဲ့ မောင်လေးက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ နန်းအလုပ်မှာ ဝင်ကူလုပ်ပေးခဲ့တယ်။ နန်းလည်း တတိယနှစ်နဲ့ စတုတ္ထနှစ်ကို အဆင်ပြေပြေတက်နိုင်ခဲ့ပြီ။

နန်းကျောင်းပြီးသွားတဲ့အခါမှာ ရန်ကုန်ကို အလုပ်လုပ်ဖို့ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။ ရန်ကုန်မှာ နန်းဘယ်လိုအတွေ့အကြုံတွေရင်ဆိုင်ခဲ့ရတယ် ဘယ်လိုခက်ခက်ခဲခဲနေခဲ့ရတယ်ဆိုတာကတော့ နောက်လာမယ့်အပိုင်းမှာ ဆက်လက်ရေးသွားပေးမှာဖြစ်လို့ စောင့်မျှော်ဖတ်ရှုပေးပါဦးလို့ပြောကြားရင်း နန်းအဝေးသင်တက္ကသိုလ်ဖြတ်သန်းခဲ့ရမှုလေးကို ဒီမှာပဲအဆုံးသတ်လိုက်ပါရစေ။

Give my love to you all Steemians.
written by :@nangmokha
MSU NO-071

![39086627_2006653339356934_6745947562362011648_n.jpg](https://cdn.steemitimages.com/DQmbydrH21GjwiX43i2ZfMiW5aiTTCSE3S4h6v1eKWh5joG/39086627_2006653339356934_6745947562362011648_n.jpg)