Słowa są nieco ograniczające, ale spróbujmy

Wyrażać się można na sposobów sto jeden. Mogę opowiedzieć te historie tańcem i zrzucić z siebie ten ciężar w ruchu ale nie zrozumie tego nikt inny poza mną. Mogę wypłakać oczy niebieskie ale czy odbiorca zrozumie, że łzy miewają też inny smak niż niebieski, smutny? 
AM blu, dabudidabuda. 

W tym roku mieszkałam w czterech krajach. To i dobrze, liczba 4 jest święta. Każdy człowiek premium™ okazywał się być Polakiem akurat, zastanawiające. Były fale wznoszące, owszem, ale to te trudne doświadczenia sprawiają że przychodzi mi na nowo zredefiniować.. Wszystko. 

Było katalońskie wyzwolenie, była i grecka lekkość która zaowocowała...
 Zaowocowała. 
Ale teraz, pod koniec roku jestem już zmęczona. Zajebiscie zmęczona. 
Żyć dla siebie czy dla innych? 
Życie dla siebie nie ma większego sensu, ale życie dla innych prędzej czy później sprawia, że człowiek nie ma siły. 
 Kundera pisał, że życie w lekkości nie ma sensu, że ciężar jest bliższy ziemii i przez to bliższy życiu. Poczułam sprzeciw w pierwszej chwili ale teraz kiedy o tym myślę.. 
 Mówi się, że ziemia to takie galaktyczne piekiełko, słabsi ciągną od tych którzy mają dużą pojemność i w takich momentach kiedy już ledwo, ledwo zipie trochę żałuję że mam dużą pojemność 

No to jak w końcu? 

Bo przecież jeśli wszystko rozdam to nie zostanie dla mnie. Nawet nie chodzi o egoistyczne "dla mnie" ale jeśli człowiek o siebie nie zadba to potem nie ma z czego rozlewać.

It's all about the balance, Ci mówię. 
Kiedy człowiek ma z czego lać, to pomoc ma sens, zyskują obie strony. Sprawdzone! 
Ale kiedy człowiek jest w dolinie i pomaga mimo to, to niestety nic dobrego z tego być nie może. Prosty wniosek - najpierw o siebie trzeba zadbać. Aha, i jeszcze: znaleźć to, co Cię ładuje 
CZLOWIENIU 

Dobra, temat energetycznego śladu w tym roku poruszany był intensywnie. Czy można oczekiwać od ludzi, że będą brali odpowiedzialność za swoje emocje? 

Można. 
Nie każdy skleja akcje, to fakt ale wiesz 
Pozwól sobie być sobą a innym być nimi.
 tak, możesz odejść. Wniosek: można se iść od ludzi co nie sklejają akcji ku ludziom którzy kleją rzeczy w podobny sposób. 

Trudne tematy - prawda bywa gorzka, jak te niezbyt smaczne mikstury na zdrowie 
Ale potrzebna. Zresztą, patrz: połykasz i po wszystkim. Jak się człowiek skupia na przyjemnych doznaniach tylko, to niestety płytkie to bywa. Obawiam się, że trochę tego bagienka jest niezbędne do uleczenia się. Kryzys ozdrowieńczy, słyszał jeden z drugim? 
Chociaż można w tych słodkich samo-oszukiwaniach się taplać, owszem, ale to przecież gnije od środka. Ładnie wygląda ale czy ma realną wartość? Trochę kojarzy mi się to z pokoleniem instagramu, gdzie wszystko jest "insta" - szybkie, hedonia, brak głębi, brak jakichkolwiek wartości odżywczych. 
Jak ciasta ulepione z cukru. Dla mnie satysfakcji z konsumpcji takiego jest zero ale przecież wiem, że moja miara mierzy moje zadowolenie. 

Zadawanie się z dwubiegunowcami sprawia że sama też już nie wiem o co chodzi. NIE WIEM! To się wszystko dopiero okaże. Dziś jest tak, ciężko, a jutro na powrót w lekkości. Sen to mała śmierć ale jutro
jutro wstanie świt 

Człowiek idzie przez teraźniejszość z zawiązanymi oczyma. Może jedynie przeczuwać i odgadywać, co właściwie przeżywa. Dopiero później odwiązuje mu się chustkę z oczu,a on spojrzawszy w przeszłość stwierdza, co przeżył i jaki to miało sens

Czyli cztery kraje a niewiele z tego wyniknęło. 
Taka mi ślimacza metafora przyszła do głowy na koniec roku - a ślimaków nie lubiłam bardzo. W tym roku zrozumiałam, że skoro lęk jest przeciwieństwem miłości, to pokonywanie tych pierwotnych lęków w stosunku do natury (w moim przypadku - ślimory) zwiększa pojemność serduszka.
 Ma to sens? 

O co chodzi ze ślimakami?
Że WSZYSTKO WOLNO, to po pierwsze. Po drugie, że dom to ja. NadalJa. Jak ślimacza skorupka, zawsze w Tobie. 
Wielkie Odpuszczanie w toku. Zobaczymy co się wydarzy