Şaşırdınız değil mi? İnsanlar bangır bangır her yerde nasıl zayıfladım ile ilgili yazılar yazarken ben nasıl kilo aldığımı anlatacağım.  Aslında bu hikaye kötü bir hikaye;  nasıl yalnız hissettiğimi,  nasıl depresyona girdiğimi ve neden kilo aldığımı anlatan kötü bir hikaye

Bu zamana kadar hiç fit olmadım ama obez kategorisine de girmedim. Sadece fazla kilosu olan balık etli bir kadındım, aynada kendime baktığımda rahatsız olmazdım hatta kendimi güzel bile bulurdum ama bir gün başıma kötü bir olay geldi; ev arkadaşım epilepsi krizi geçirdi ve benim beynim bu olaya aşırı tepki gösterdi.  O günden sonra tam 1 ay boyunca tuvalete bile tek başıma gidemedim, tam 5 ay boyunca tek başıma uyuyamadım hatta evde bile tek başıma kalamadım. Yalnızlık, stres ve endişe tüm vücudumu ve beynimi sardı ve tam 14 aydır kendime gelemedim.  İnsanlar kendimde olduğumu zannetti çünkü bunu hiç yansıtmadım; arkadaşlarım bazı cümlelerimde abarttığımı düşündü çünkü normalmişim gibi davrandım.  Hayatıma, okuluma devam ettim ama gitgide dibe çöktüm. Kullandığım ilaçlar, stres, içimde o bastırılamayan endişe çok fazla yemek yememe ve kendime dikkat etmememe  sebep oldu nihayetinde sonuç olarak 14 ay boyunca tam 25 kilo aldım ve obez kategorisinde kendime bir yer buldum. İnsanlar beni artık balık etli olarak değil şişman hatta bazıları obez olarak tanımlıyor. Ama şunu düşünüyorum son zamanlarda, ‘bu benim’. Hayatta Çöküşümü sağlayan şeye belki de yemekle direndim, belki hayatıma devam etme sebebim yemekti, bu da belki benim çözümümdü. Aldığım gibi geride verebilirim; bir gün gerçekten istediğimde. Beni asıl rahatsız eden şey; insanların bir ortama girdiğimde hep ‘şu yolla şu kişi bilmem kaç kilogram verdı cümleleri’.  İnsanlar çıldırmış gibi hep zayıflamaktan bahsediyor, kimse kimsenin içinde ne hissettiği ile ilgilenmiyor, ‘seni bu duruma ne getirdi?’ diye kimse sormuyor. Biz ne zaman bu kadar ‘dışarıda’ olduk? Biz ne zaman bu kadar çok insanlara dışarıdan, bir pencerenin çerçevesinden bakmaya başladık? İnsanların kalbine dokunmayı bıraktığımız gün hangi gündü?
 
Evet kabul ediyorum sağlıksız bir durum evet kabul ediyorum zayıf birinden çok daha çirkin görünüyorum ama ‘şu yolla zayıflatan var’, ‘senin iyiliğin için’ cümleleri o kadar sahte ki.. İnsanlara iyilik yapmak istediğinizde ‘ne yaşadın?’ diye sorun. Onlar kendi iyilklerini emin olun sizden daha fazla düşünüyorlar veya nasıl zayıflayabilirizin formülünü onlar da biliyorlar çünkü zaten her yerde herkes bunlardan bahsediyor.
 
Ama kimse ne yaşadın diye sormak istemiyor. Çünkü uğraşmak, dinlemek, çözüm bulmak zor geliyor. Kafanızı pencerenin çerçevesinden dışarı çıkartın, ‘sen nasıl bu hale geldin?’ diye sorun.  O zaman gerçekten yardım etmiş olacaksınız. Herkesin etrafında vardır obez olan insanlar, kimisi gerçekten isteyerek o hale gelmiştir kimisi de benim gibi yalnız hissettiği için. Yemek yemek belki hayata tutunmamız için bir sonuçtur. Buna neyin neden olduğunu ancak o pencereden eğilip baktığımızda görebiliriz. Kim bilir bunu yaptığımızda belki de o insanın aynada tekrar kendini güzel bulmasına neden olabiliriz..