<center>

<div class="text-justify">

![](https://images.ecency.com/DQmUvM4k1jt7ixz64hWPGtLZ3whPAKBtD5eq4SiX29B9viT/sa_manzaras_.jpg)
<p>
</center>



Kıpkırmızı vişne şarabımı, güneşin yakan ışığıyla yudumlarken ve üstümde nedense hiç suya girmeyeceğim halde giydiğim mayomla, güneş gözlüğünün karanlık görüntüsü eşliğinde bu ikinci bölümü yazmayı gerçekten her şeyden çok isterdim. Yazıyı okuyan kişilerden bu konumda olan varsa eğer… Yapmayın. Lütfen. Kalbim kırılıyor. Haha. Ve evet merhaba ben Ezgi. Hatırlarsınız ki Amerika’nın herhangi bir eyaletinde yaşamıyorum :) Ve evet, yazı yazmak bile politik. Neyse ki hedonist biriyim ve sevdiğim renkte bir çöp kutusuna bile aşık olabilirim. Ama yine de bu, Amerika’nın herhangi bir eyaletinde yaşamıyorum diye bu yazıyı yazarken ağlamıyorum anlamına gelmiyor. LOL. 
</p>

![](https://images.ecency.com/DQmUEksDzPAg6beQrZSBnn1SwnKDfCN4qiEdnxME9ckvSSF/t_rl_olas_l_klar_silsilesi_2.jpg)

<p>
Çizdiğim bu resmin adı 'Olasılıklar'. Bilmiyorum hiç verdiğiniz tepki dışında, paralel evrende verebileceğiniz diğer tüm tepkileri ve sonuçları düşündünüz mü ama ben belli ki düşünmüşüm. Tabii milyonlarca Ezgi çizemezdim oraya :) Aynı bedenden neden hep birbirine benzer tepkiler alınsın öyle değil mi? Belki de kendimin farklı versiyonlarını görmek hoşuma gidiyordur. Bunu da yazarken fark etmem gerçekten sürekli yazmam gerektiğini bir kez daha gösterdi şu an. Bir de bu olasılıklarla bağlantılı olarak 'farkındalık' hakkında da konuşalım biraz. Onu henüz resmetmedim ama şöyle bir tahminde bulunabiliriz. Büyükçe bir ormanda herhangi bir ağaç düşünelim. Ağaçlar hakkında bilgim olmadığı için ağaç ismi vermediğimi düşünmeyin sakın :) Hatta o ağaç olalım. Ve bu ağacın yanında birkaç ağacı altına almış şemsiye görevi gören bir ağaç daha olsun. Olduğumuz ağaca böylelikle yağmur yağdığında yağmur suyu gelmesin. Şemsiye ağacın-belki de böyle bir ağaç vardır diye düşünerek ona isim veriyorum-yapraklarından düşen suylarla beslensin. Ve biz olduğumuz ağaç olarak kendimizi şemsiye ağacın yerine koyup yağmur damlalarının ikinci el olarak değil de özel olarak bize vurduğunu hayal edelim. Böylelikle hem daha uzun olacağımız için yağmurun diğer hangi ağaçlara değdiğini ve yeşilliğin tepeden nasıl göründüğünü görebiliriz. Hayır kıskançlık yok. :) Hedefimiz, olmadığımız bir şeyin gözünden hem kendimizi ve hem de etraftaki diğer güzellikleri görebilmek. 
<p>
Bu senaryonun insan versiyonunu düşünürsek tabii ki bu kadar romantik olmayacaktır. Bazı şeylerin değil de her şeyin farkında olmak gerçekten çok yorucu olabiliyor. Her olasılığı düşünmemek için ne yapmak gerek hiç bilmiyorum. Tabii ki bir terapi almayı ben de düşündüm ama Amerika’nın herhangi bir eyaletinde yaşamadığım için… Tamam bir daha yok. Bu son politik şakamdı. Bir keresinde arkadaşımla felsefeye dair sohbet ederken ona olasılıkla ilgili uzunca bir cümle kurmuştum, bunu özetle paylaşmak istiyorum. Demiştim ki, çok ufak detayları bile atlamayıp her olasılığı düşünürsek yine de bir şeyleri gözden kaçırabilir miyiz? Biraz kadercilik konusuyla bağlantılı olsa da bu soru benim hayatıma maalesef ki-olumsuz yönde-kattığım kontrolcü davranışım için inanılmaz merak uyandıran bir soruydu.  Her şeyi kontrol etmeye çalışan birileri vardır muhakkak aramızda. Tabii ki aşırıya kaçmaktan bahsetmiyorum ama müdahale etmesek bile olabilecek tüm olasılıkları düşünmek de bir kontrol etme yöntemi değil midir? Bir de o olasılıkların fazlası kötü sonuçlarla bitiyorsa zaten terapi şart. Terapiye gitmiyorsak bile kendimizden bahsettiğimiz bir yazı yazıp “kendimizi gören bir göz” ile bakarak odamızda ücretsiz terapi uygulayabiliriz. Benim gibi bir süre sonra hızınızı alamayıp sesli konuşmaya başlarsanız başkaları tarafından kolaylıkla size tanı konabilir. Misal. Deli olarak. :) Yine de şemsiye ağaç kadar olamasak da kendimizin en mutlu versiyonunun nasıl bir şey olduğunu düşünerek farkında olmak o kadar da yorucu olmayabilir hatta ve hatta çok güzel bir filmmiş gibi seyretmeye devam edebilriz. Kendinizi gören bir göz olmak, bazen kendinizle yalnız kalmayı kolaylaştırabiliyor ve sanırım özgüven için de oldukça etkili. 
<p>
Günün hangi saati ise günaydın, iyi günler veya iyi akşamlar. Okuması iki dakika süren, odamda-maalesef ki kıpkırmızı vişne şarabım olmadan-en azından bir şeyler yapıyorum hissiyle yazdığım bu deneme türünü okuduğunuz için teşekkür ederim.
</div>
</p>